Frymarczenie kultem

Od wczoraj mamy nowego błogosławionego.

Dla wielu z nas to tylko formalność, tak jak formalnością będzie kiedyś kanonizacja Jana Pawła II, którego świętość funkcjonuje w sercach i świadomości milionów ludzi, choć nie sankcjonują tego jeszcze oficjalne watykańskie dokumenty.

Nad postacią księdza Jerzego Popiełuszki pojawiła się więc całkiem już legalnie aureola, która od chwili jego męczeńskiej śmierci opromieniała go blaskiem potęgi prawdy i heroiczności poświęcenia. W tej glorii niezłomności, męstwa i odwagi swój symboliczny promień odnajdą również inni bestialsko zamordowani księża: Niedzielak, Suchowolec, Zych oraz wszyscy ci nieznani, wyklęci i zapomniani, którzy nigdy własnej beatyfikacji się nie doczekają.

Ci, którzy proszą księdza Jerzego o tak pilne w obecnym czasie wstawiennictwo, nie zdążyli jeszcze powstać z klęczek, a już salon głosami rozmaitych Żakowskich i Kuczyńskich zapoczątkował targi kultem i frymarczenie relikwiami błogosławionego.

- Pewna część Polski próbuje sobie przywłaszczyć Popiełuszkę - lamentuje salon czerwony z pasji, że nowy błogosławiony może stać się patronem nie tych idei, które mu oficjalnie wytyczono. A więc: przebaczenia bez potrzeby wyznania win tudzież pojednania w duchu pogardy dla ofiar, którym nadal odmawia się najskromniejszego nawet zadośćuczynienia w postaci ujawnienia prawdy o okolicznościach ich śmierci. O choćby symbolicznym osądzeniu zbrodniarzy nawet nie wspominam, gdyż to według salonu niechrześcijańska żądza odwetu i barbarzyńskie polowanie na czarownice. Jedyną postawą godną chrześcijanina jest przecież uhonorowanie oprawców zaszczytami i przyzwolenie na spokojną kontynuację ich mafijno-esbeckich rządów. Dla uwiarygodnienia tych absurdalnych tez salon nie cofnie się przed posłużeniem się osobą błogosławionego księdza, który - gdyby uniknął męczeńskiej śmierci - byłby zapewne dziś przezeń uznany za najbardziej znienawidzonego wroga i z właściwą sobie bezwzględnością zwalczany.

- Znałem Popiełuszkę towarzysko - pochwalił się Żakowski. Po czym dodał, odnosząc się do transparentów sympatyków PiS-u, którzy samą swą pewnie obecnością bezcześcili podniosłą uroczystość beatyfikacji i świadczyli o zawłaszczaniu relikwii i kultu - i wiem, że nigdy by na Jarka nie zagłosował.

Przysłuchując się bezczelnym manipulacjom, które słowa błogosławionego opatrywać usiłują jedynie słuszną interpretacją, nie dziwi mnie, iż funkcjonarisze medialni posuwają się nawet do deklarowania w imieniu zakatowanego księdza jego domniemanych preferencji politycznych.

Pozostaje modlić się do Boga, by spełniło się życzenie zawarte w testamencie innego męczennika za prawdę i wolność, ks. Sylwestra Zycha, zamordowanego już po rzekomym upadku komunizmu. Gdy dobry Bóg sprawi, "abyśmy mogli się spotkać na gruzach komuny", wtedy dopiero z czystym sercem będziemy mogli uznać ks. Jerzego Popiełuszkę za patrona pojednania. Zanim to jednak nastąpi, będzie on nadal opiekunem wszystkich wyklętych, cierpiących i szykanowanych za walkę o wolność i prawdę. Bo takich nadal w Polsce nie brakuje.

Błogosławiony księże Jerzy, wstaw się za nami!