czy leci z nami psychiatra ?

Podskakiwanie z wrażenia przeszło mi po licznych kontuzjach oraz wskutek starczego otępienia, nie utraciłem jednakowoż, niestety, wrażliwości na bodźce zwane traumatycznymi.

Mogę bez zaburzenia równowagi hormonalnej oglądać gołe baby i luksusowe pojazdy dwuśladowe, ale na widok pierwszej czy drugiej osoby w państwie (a także bardzo wielu następnych) niektóre z moich narządów wewnętrznych, zwłaszcza gruczoły trawienne, doznają gwałtownych skurczów i - wydzielają, co tam który jeszcze potrafi.

Nie wchodząc w szczegóły, jak dr inż. Lasek czy sędzia Tuleya, mogę stwierdzić z przekonaniem, że moja starość nie jest tak spokojna jakby być mogła - a w związku z tym chyba powinienem wykazać więcej życzliwego zrozumienia dla tych, co walczą słowem lub czynem o eutanazję.

Gdybym zdobył się na więcej empatii (też na "e"), inaczej pewnie bym reagował na wiele bodźców, od A jak Arłukowicz do Z jak ZUS (nie wyłączając O jak Owsiak), a może nawet w ogóle przestałbym reagować, co A. i Z. przyniosłoby odrobinę ulgi w cierpieniach, jakich doznają z mojego powodu, choć nie z mojej winy - a nie tylko im sprawiam przecież kłopot swoim istnieniem.

Niestety, zaburzenia trawienne, choćby objawiały się jeno mdłościami, bardzo obniżają poziom empatii - co w pięknej formie artystycznej pokazał pan Jan Pietrzak (mam na myśli Jego piosenkę z refrenem "rzygać chce się").

Pewnie dlatego czuję antypatię do mędrców w średnim wieku czujących oraz głoszących odrazę, lęk i pogardę wobec starości; owa odraza jest tak selektywna, a lęk i pogarda tak racjonalne, jak reżim dra Pol-Pota.

Mimo rozmaitych istotnych różnic między Kampuczą i Polską
(nie do pokonania, mam nadzieję, w najbliższych latach)
ideokratyczna gerontofobia może wywierać i u nas wpływ znaczący - nie tylko na przemianę materii obywateli.

W moim przypadku ma go od dawna.

Moi Rodzice liczyli się ze zdaniem swoich - więc już w latach dziecinnych bałem się, żeby nie zrobić przykrości którejś Babci (i to nie ze strachu przed "dziadem" którym wtedy straszono dzieci) zaś w latach późniejszych lękałem się o los staruszków, którzy stawali się niepotrzebni i byli bardzo źle traktowani (straszono wówczas nie tylko złowrogim starcem Adenauerem).

Przyszedł czas, kiedy - zupełnie słusznie - straszy się starością jako taką (w najlepszym razie bylejaką), przy każdej okazji wspominając o jej szkodliwości - może dla poprawy samopoczucia młodych, z których nie ma żadnego pożytku, czemu nie są przecie winni - a mają wszak prawo do szczęścia.

Kiedy podejmą oni - lub pokolenie w wieku średnim, które może więcej - decyzję o humanitarnej likwidacji zbędnej części pogłowia w wieku poprodukcyjnym i poprokreacyjnym (nawet "in vitro"), nie będę protestował; prawdopodobnie nie zdążę.

Jestem pewny, że po takiej korekcie demograficznej będzie się nadal kim opiekować i będzie się o kogo troszczyć; kto wie, może nawet będzie kogo otaczać wdzięcznością i szacunkiem, a w potrzebie poprosić o mądrą radę - tak, jak sędziwego pana generała Wojciecha Jaruzelskiego.

Straszyć będzie się zapewne - Kaczyńskim.

Żywym, czy umarłym.

***

Kukułcze Gniazdo, w wigilię Święta które powróciło do polskiego kalendarza, dzięki panu Grzegorzowi Schetynie,
we właściwym trybie.