34 obiecanka Tuska

Jak pamiętamy pod numerem 34 krył się wyjątkowo ważny dla setek tysięcy polskich przedsiębiorców „konkret” - w ciągu 100 dni od objęcia władzy ekipa Tuska miała przywrócić stare zasady rozliczania składki zdrowotnej.

Dokładnie tak to brzmiało:

Wrócimy do ryczałtowego systemu rozliczania składki zdrowotnej. Skończymy z absurdem składki zdrowotnej od sprzedaży środków trwałych.

Ten „postulat” został zawarty w umowie założycielskiej Koalicji 13 grudnia, aczkolwiek w nieco zmodyfikowanej formie:

Odejdziemy od opresyjnego systemu podatkowo-składkowego m.in. poprzez wprowadzenie korzystnych i czytelnych zasad naliczania składki zdrowotnej.

Iiiiiiiiiiiiiiii… kolejny raz okazało się, że dwa razy obiecać to jak raz dać, co ongiś zdradził zasady obowiązujące w tzw. drugim rządzie Tuska niejaki Radek Sikorski, z wykształcenia bakałarz, wtedy zaś i teraz minister spraw zagranicznych.

Piniendzy ni ma i najwyraźniej nie byndzie…

Jak podaje portal money.pl

– Ministerstwo Zdrowia, podobnie jak Ministerstwo Finansów, podkreśliło bardzo wyraźnie, że gdybyśmy teraz wrócili do ryczałtowego systemu rozliczania składki zdrowotnej, byłaby to rewolucja – mówi nam Przemysław Pruszyński, doradca podatkowy, dyrektor departamentu podatkowego Lewiatana.

Wyjaśnia, że poprzedni rząd – podwyższając obciążenia z tytułu składek zdrowotnych – wycofał dotację do NFZ z budżetu państwa, dlatego mimo wzrostu wysokości składek w systemie nie ma nowych pieniędzy na ochronę zdrowia. Gdyby wrócono do poprzednich zasad, mogłoby zabraknąć 10 mln zł na finansowanie ochrony zdrowia na dotychczasowym poziomie.

]]>https://www.money.pl/podatki/rzad-wycofal-sie-z-obietnicy-danej-przedsie...]]>

A zatem nie ma szans na realizację 34 obiecanki wyborczej Tuska.

Kasy znowu brakuje w budżecie, co, jak pamiętamy, było standardem w czasie rządów PO-PSL.

Niesamowite w tym kontekście jest podpisanie umowy z USA na dostawy sprzętu wojskowego, i to, jeśli wierzyć mediom, o wartości 2,5 mld dolarów.

„Oszczędności” ekipa 13 grudnia będzie więc szukała w kieszeniach obywateli.

Tradycyjnie na pierwszy ogień pójdą przedsiębiorcy. Oczywiście mali i średni, bo ci duzi są wystarczająco mocno powiązani z międzynarodowym kapitałem (czyt. UE, Izrael, USA czy nawet Arabia Saudyjska itp.) by nie obawiać się żadnych działań mogących ograniczyć ich zyski.

Osoby pamiętające poprzednie rządy Tuska mogą jedynie uśmiechnąć się z zażenowaniem.

To przecież tamten rząd szukając pieniędzy wydał wojnę przedsiębiorcom korzystającym z rozwiązań ustawowych, zwalniających z obowiązkowych składek w przypadku jednoczesnego zatrudnienia na jakimkolwiek etacie.

Nagle okazało się, że wszystkie takie umowy były albo sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (jak obrazowo przedstawił to SN w jednym ze swoich wyroków – wszelkimi nazwanymi i nienazwanymi zasadami współżycia społecznego), obciążone wadą pozorności albo też stanowiły obejście prawa.

W każdym bądź razie wynik był ten sam – nagle przedsiębiorca, często jeszcze kilka tygodni wcześniej otrzymujący zaświadczenie z ZUS o niezaleganiu z bieżącymi opłatami, stawał się dłużnikiem Zakładu, często w wymiarze dochodzącym nawet do kilkuset tysięcy zł.

Wielkie polowanie trwało aż do 2013 roku, kiedy to wskutek protestów zdecydowanej grupy przedsiębiorców Sejm uchwalił tzw. ustawę abolicyjną.

Teraz mamy sytuację podobną. By przyciągnąć jak największą grupę osób do urn cynicznie rozegrano niezadowolenie wynikłe z rozwiązań „Polskiego Ładu”.

Ale kiedy już władza trafiła we „właściwe” ręce okazało się, że piniendzy ni ma.

A zatem, drogi przedsiębiorco, musisz płacić wg zasad, które teoretycznie nie miały obowiązywać już w roku podatkowym 2024.

Najwyraźniej Tusk, niczym Gomułka, kiedy mówi, że da, to mówi, ale kiedy mówi, że nie da, to nie daje.

29.02 2024