Nie obrażajcie pamięci żołnierzy AK

Tak. Twoja odpowiedź jest uczciwa. I jest to jedyna możliwa uczciwa odpowiedź na takie pytanie.

Do tego dodam jeszcze infantylny, ale dosyć dobrze ilustrujący sytuację przykład. Zachowujesz się trochę jak człowiek, który otrzymując do zrecenzowania produkt w postaci pudełka landrynek o kilku różnych smakach, bierze do ust jedną, której smak zdecydowanie mu nie odpowiada, i na tej podstawie twierdzi, że producent wyprodukował kompletne świństwo, produkcja powinna być wstrzymana, a producent wtrącony do lochu. Nie bierze przy tym pod uwagę, że dla może nawet większości innych ludzi ów smak okaże się wyjątkowo trafionym, ani też tego, jakie doznania mógłby mieć po spróbowaniu pozostałych smaków.

A więc „nie wiadomo”. I właśnie to „nie wiadomo” nie pozwala, moim zdaniem, uczciwemu człowiekowi upierać się, że PW było wyborem najgorszym z możliwych.

Logika organów bezpieczeństwa wymyka się zdroworozsądkowym teoriom

Dokładnie. Dlatego nawet „prorokowanie” na podstawie analogii jest poważnie obciążone możliwością błędu znacznie większego niż „błąd statystyczny”.
Towarzysz Stalin nie wybił i nie wywiózł wszystkich żołnierzy AK. Biorąc jednak pod uwagę, że wywiózł tych, którzy w Wilnie i Lwowie walczyli z jego armią ramię w ramię, nie ma powodu przypuszczać, by nie wywiózł także tych z Warszawy. Gdyby nie zginęli w Powstaniu. Nie zabrakłoby mu ani wagonów, ani miejsca w syberyjskich łagrach. Jeśli udało się przeżyć jakiejś części ludzi z AK-owską przeszłością, to prawdopodobnie dlatego, że stanowili już tylko stosunkowo niegroźny margines.

Kraków uniknął zagłady, bo na swoje szczęście, nie był stolicą. Nie wydaje mi się, byś umiał z całą stanowczością wykluczyć tego, że gdyby PW nie wybuchło, sowieci spokojnie nie czekaliby na prawym brzegu Wisły, ale dywanowo bombardowaliby miasto, oczywiście tylko po to, by „wykurzyć Niemców”. Mielibyśmy za to „satysfakcję”, że naszą stolicę obrócił w perzynę nie wróg, ale „sojusznik”, czy tak?

A czy zastanawiałeś się dlaczego praktycznie nieistniejąca już stolica nadal była traktowana jak stolica i tutaj właśnie skupiła się centrala NKWD na Polskę, stąd też zarządzał likwidacją podziemia Urząd Bezpieczeństwa? Właściwie dlaczego nie z Lublina, gdzie powstał PKWN, albo ze znacznie mniej zniszczonego Krakowa? Dlaczego?
Dlaczego we wszystkich wojnach próbuje się przede wszystkim zniszczyć stolice?
Czy niezniszczona powstaniem Warszawa mogłaby liczyć na łaskę Stalina?
Czy niezniszczona Warszawa byłaby nadal Paryżem Wschodu? Dlaczego więc komuniści niszczyli te najpiękniejsze kamienice – nieliczne, jakie ostały się bombardowaniom i podpalaniu?

Musimy sobie jasno powiedzieć, że wojnę przegraliśmy - stąd konsekwencje, jako dotykają przegranych ze strony zwycięzców. Nie było dla nas - nie tylko członków AK, lecz ogółu Polaków - dobrego wyjścia. Niemniej popełnienie zbiorowego samobójstwa wydaje się najgorszym wyjściem.

Tak, musimy sobie to powiedzieć. Nie było dobrego wyjścia. Możemy jedynie dywagować czy Powstanie – jak piszesz – było li tylko samobójstwem, czy raczej uchroniło nas od zostania 16 republiką sowiecką. Możemy dywagować czy nie popełnienie tego „zbiorowego samobójstwa” nie doprowadziłoby do sytuacji, w której trzeba byłoby nas potraktować jak Ukrainę, by nawet nie zawracać sobie głowy jakimiś wywózkami. Kto wie wtedy, czy nie zginęłoby nie 100 czy 200 tysięcy ludzi, ale miliony?

Wydaje mi się Luko, że możemy zrobić tylko to, co w naszej kulturze jest zachowaniem najbardziej oczywistym. Czcić pamięć i oddać hołd tym, którzy wtedy mieli jeszcze mniej przesłanek do dywagowania „co by było gdyby”, niż my dzisiaj i którzy mieli nadzieję, że ofiara ich życia ocali pozostałych.