awantura warszawska

RAJ 

Pamiętam wieczór 1 sierpnia, kiedy […] wybuchł naprawdę wielki i powszechny entuzjazm. […] przeważająca większość warszawiaków wyszła na ulice budować barykady i świętować „pierwszy dzień wolności” – bez Niemców, bez strachu przed gestapo, nareszcie po pięciu latach u siebie. […] czuło się, że wszyscy przeżywają to samo uniesienie, chcą walczyć, i że w tym momencie są zdolni do wielkich...

Awanturę w Warszawie wywołała grupa spiskowców pod przewodnictwem wiarołomnego  Okulickiego – nałogowego alkoholika i informatora NKWD. Oprócz degenerata Okulickiego w spisku uczestniczyli: zakuty łeb Pełczyński, głupkowaty Chruściel i osłaniający dyskretnie zamach od strony propagandowej późniejszy gorliwy komunistyczny kolaborant Rzepecki. Łajdacy ci nie zasługują na traktowanie ich jako ludzi...

A taka jest przecież okazja...! Popatrzmy:

- 16 000 zabitych żołnierzy

- 100 000 zabitych cywilów

- zniszczone miasto wraz z całym wielowiekowym dorobkiem kulturalnym i architektonicznym

- milion mieszkańców utraciło cały swój dobytek

- rozbicie narodowego centrum politycznego

- ułatwienie komuchom zdobycia w Polsce władzy

- klęska w każdym wymiarze: wojskowym, politycznym, materialnym i...

Wydana nareszcie po polsku praca niemieckiego historyka Hannsa von Krannhalsa pt. „Powstanie warszawskie 1944” ma już ponad 50 lat, niemniej zestarzała się w niewielkim stopniu. Autor, były oficer Wehrmachtu, jako jeden z pierwszych Niemców otwarcie opisał zbrodnie dokonane na ludności cywilnej w pierwszych dniach sierpnia na Woli. Beznamiętnie i rzeczowo zrelacjonował przebieg walk, surowo...

W tym roku Wydawnictwo Literackie opublikowało pracę profesora Andrzeja Leona Sowy pt. „Kto wydał wyrok na miasto? Plany operacyjne ZWZ-AK (1940-1944) i sposoby ich realizacji". To monumentalne, ponad 800-stronicowe wydawnictwo powinno być lekturą obowiązkową każdego, kto chce się wypowiadać na temat tej nieszczęsnej insurekcji. Oczywiście zbyt wiele od apologetów czynów szaleńczych nie należy...

Od lat propaganda zatruwa umysły porządnych ludzi cukierkową wersją awantury warszawskiej. Otóż był to akt heroiczny, zatem „Cześć ichwała bohaterom”. Deklinacja słowa „bohaterska” zastępuje w zasadzie opis wydarzeń. Powstańczy walczyli bohatersko, ludność bohatersko budowała barykady, bohaterstwo od rano do wieczora bez przerwy na sen. Gdy jednak ktoś zdezorientowany tym nawałem męstwa zapyta...

Awantura warszawska żadnych pozytywów nie miała. Żadnych. Była to klęska w każdym możliwym wymiarze: militarnym, politycznym, materialnym i mentalnym. Nic więc dziwnego, że rozpaczliwie usiłując zracjonalizować ten obłęd, awanturofile fałszują historię powstania.

Na oficjalnej stronie Muzeum Powstania Warszawskiego (http://www.1944.pl/historia/kartki_z_kalendarza/1_5_pazdziernika/) można...

Każda rocznica wybuchu powstania w stolicy staje się festiwalem nieuctwa. Ludzie nie mający najmniejszego pojęcia o faktach wskakują na trybuny i z wysokości swojej ignorancji wychwalają pod niebiosa największą klęskę w historii Polski. To kuriozum niespotykane nigdzie indziej na świecie: z dumą świętuje się tragedię, która pochłonęła ponad 100 000 ofiar cywilnych i 16 000 wojska, doprowadziła do...

 Spór o sens powstania warszawskiego najczęściej przybiera formę rozmowy ze ślepym o odcieniach fioletu. Inaczej być nie może, jeśli krytycy PW odwołują się do faktografii, a apologeci do mistyki. Na szczęście nie zawsze tak jest.

Od kilku tygodni w tygodniku „Do Rzeczy” toczy się dyskusja na tematy okołopowstańcze. Z jednej strony Piotr Gursztyn, z drugiej Rafał Ziemkiewicz. Spór się toczy od...

A ściśle rzecz biorąc - dwie bujdy, na dobry początek.

Zarzut wysuwany przez amatorów uśmiercania bliźnich i zamieniania ich domów w ruiny brzmi mniej więcej tak:

"Wodzowie z Komendy Głównej nie wiedzieli, jaka jest sytuacja na froncie, a ich krytycy mądrzą się z bezpiecznego dystansu 70 lat".

Jest to nieprawda - wodzowie dobrze wiedzieli, że 1 sierpnia nie przyszedł czas na wzniecanie walki.

...

Powszechny odbiór historii jest w Polsce skażony hurrapatriotyczną histerią. Zimne, obiektywne i logiczne argumenty są tępione przez wpółobłąkanych mistyków, dla których wartość dziejowa konkretnych wydarzeń mierzona jest nie konkretnymi rezultatami, lecz kubłami krwi i eschatologicznymi zaklęciami. Brak realizmu zastępuje się biało-czerwoną mitologią nieustającego męstwa i niepokalanego honoru,...