Kto chciał wojny światowej?

Gdyby zapytać przypadkowego przechodnia "Kto chciał wojny światowej w 1939 roku" to w 9,9 przypadkach na 10 odpowiedź brzmiałaby "Niemcy/Hitler/III Rzesza". Tyle, że towarzysz Adolf nie miał wówczas ochoty na walkę z więcej niż jednym (Polską) przeciwnikiem:

23 maja 1939 tow. Adolf Hitler przemawiał do głównodowodzących wojsk:

Hitler oświadczył, iż Gdańsk nie jest jego ostatecznym celem - jest nim Lebensraum na wschodzie: "Jeśli los zmusi nas do prowadzenia wojny na Zachodzie nie zaszkodzi, gdybyśmy najpierw zwiększyli nas stan posiadania na Wschodzie". Właśnie dlatego postanowił "uderzyć na Polskę przy pierwszej stosownej okazji". Dodał także: "Byłbym skończonym idiotą, gdybym wpędził nas w wojnę światową - tak jak uczyniły te fujary w roku 1914 - z powodu przeklętego polskiego korytarza".

20 czerwca 1939 tow. Adolf przewidywał rozwój sytuacji międzynarodowej tak:

"Londyn pozostawi Warszawę na pastwę losu. Anglicy zwyczajnie blefują. [...] Nie pomogą Polakom, to pewne jak dwa razy dwa."

14 sierpnia 1939 kolejne spotkanie z głównodowodzącymi na którym Fuehrer zapewnił ich, iż:

"...żywi niezachwianą pewność, że Zachód nie wypowie Niemcom wojny".

22 sierpnia jeszcze jedna nasiadówka w tym samym gronie:

"Nie należy się obawiać walki na dwa fronty. Wielka Brytania i Francja mogą przybierać wojownicze pozy, do walki jednak nie staną."

3 września, po wypowiedzeniu wojny przez Wielką Brytanię, płk von Vormann zanotował:

"A jednak stało się najgorsze! [...] Zaszło właśnie to, czego nie chcieliśmy."

Tego samego dnia adm. Raeder zanotował:

"Dziś rozpoczęła się wojna z Wielką Brytanią i Francją, wojna, której - wedle składanych do tej pory przez Fuehrera zapewnień - nie powinniśmy w ogóle brać pod uwagę aż do 1944 roku"

Rozczarowanie wyraził także Goering. Kiedy tylko dowiedział się o wypowiedzeniu przez Wielką Brytanię wojny III Rzeszy zatelefonował do Ribbentropa:

"Teraz ma pan swoją zajebaną, pierdoloną wojnę! Pan i tylko pan ponosi za to winę!"

Winę... A to się marszałek Rzeszy zdenerwował... On i jego narodowosocjalistyczni kamraci nie dorośli do wielkiej polityki, wykazali się krótkowzrocznością i nadmiernym optymizmem (ta sama krótkowzroczność i przesadny optymizm pognał ich półtora roku później na ZSRS). Tymczasem w Moskwie już kilka tygodni wcześniej rozwój sytuacji przewidziano, stymulowano i zaczęto realizować:

Przemówienie tow. Józefa Stalina na posiedzeniu Biura Politycznego z 19 sierpnia 1939:

Jeżeli przyjmiemy propozycję Niemiec i zawrzemy z nimi pakt o nieagresji, Niemcy, oczywiście, napadną na Polskę, a wtedy przystąpienie do tej wojny Francji i Anglii będzie nieuniknione. [...] W tych warunkach będziemy mieli duże szanse pozostania na uboczu konfliktu u przystąpienia do wojny w dogodnym dla nas momencie. [...]

Towarzysze! W interesie ZSRR - Ojczyzny Mas Pracujących jest, by wojna wybuchła pomiędzy Rzeszą i kapitalistycznym blokiem angielsko-francuskim. Należy zrobić wszystko, żeby ta wojna ciągnęła się jak najdłużej po to, by obie strony nawzajem się wyniszczyły. Właśnie dlatego powinniśmy się zgodzić na zawarcie proponowanego przez Niemcy paktu i pracować nad tym, by ta wojna, gdy juz zostanie wypowiedziana, trwała możliwie najdłużej. Trzeba będzie wzmóc działalność propagandową w krajach walczących po to, byśmy byli gotowi w momencie, gdy wojna się skończy.

Janczarzy Światowej Rewolucji czekali na taka okazję od prawie 20 lat. Austriacki kapral okazał się ich najbardziej użytecznym agentem, choć z bycia na żołdzie WKP(b) nawet nie zdawał sobie sprawy.