Vini, Vidi, Vichy, czyli „collaboration horizontale” świata kultury

Jean Cocteau wybuch wojny powitał okrzykiem: „Skąd ja teraz wezmę opium!”. Katalog wystawy poświęconej oficjalnemu rzeźbiarzowi III Rzeszy zatytułował: Hołd dla Brekera. Wielką łapankę Żydów we wrześniu 1942 r. skwitował w swoim dzienniku słowami: „Les juifs partent” – Żydzi wyjeżdżają. Cocteau, jak wielu innych Francuzów, był też zachwycony „Nową Europą” Hitlera. W loży ambasadora Otto Abetza w Comédie-Française wypowiedział kilka zdań żywcem wyjętych z retoryki „Gazety Wyborczej”. „Ojczyzna to jest miejsce, gdzie ludzie natychmiast odnajdują się na tym samym poziomie intelektualnym”. Urocze – „Francja Otwarta”, „Rzeczpospolita otwarta” – „Europa Otwarta i Zjednoczona”. Wyzwolenie w 1944 r. bardzo go przygnębiło. Amerykanie mieli okropne mundury.

Collaboration – współpraca Państwa Francuskiego (État Français) z niemieckim okupantem, przypadająca na lata 1940-1944 – to modelowy, ponadczasowy przykład hańby narodowej, upadku moralnego i płatnej służalczości wobec zwycięzcy. Vichy stało się synonimem kolaboracji. Przybyłem (uciekając). Zobaczyłem. Służyłem – to kwintesencja „Vichy”.

Książki o tych „Czterech latach do usunięcia z naszej historii” – jak stwierdzili politycy i historycy francuscy – ukazują się w Polsce ze znacznym opóźnieniem, ale za to zaczynają układać się w całość przedstawiającą i komentującą upadek skorumpowanej III Republiki, realia tragifarsy rządów marszałka Philippe’a Pétaina i jego pseudomonarchii ze stolicą w uzdrowisku Vichy. Na podstawie faktów przedstawionych w owych publikacjach kolaborację świata francuskiej kultury można sklasyfikować jako jawną prostytucję, zarówno w aspekcie moralnym, jak i fizycznym.(...)

http://www.fronda.pl/a/vini-vidi-vichy-czyli-collaboration-horizontale-swiata-kultury,27329.html