K. Wyszkowski - Caryca zaprasza targowiczan

http://wyszkowski.eu/index.php/artykuy/26/1278-caryca-zaprasza-targowiczan

Od czasu wizyty w Moskwie premiera Tadeusza Mazowieckiego, który powtarzał za Gorbaczowem, że „sprawę Katynia należy oczyszczać", Rosjanie i ich polska agentura zrobili wiele, żeby ludobójstwo sprowadzić do rangi jednej z licznych zbrodni wojennych, a najlepiej nazwać je jedną ze „zbrodni Stalina". Obecna inicjatywa premiera Putina ma do tego ostatecznie doprowadzić. Dlatego na partnera wybrał sobie premiera Tuska, a wizytę w Katyniu prezydenta Kaczyńskiego uznał za „podróż prywatną".

Polska nie może wyrazić zgody na tę manipulację. Prezydent Polski, jako wybrany w wyborach powszechnych reprezentant narodu jest uosobieniem majestatu Rzeczypospolitej - bytu nadrzędnego wobec wszelkich relacji partyjnych i sondażowych. Dlatego w takich miejscach jak Katyń i Auschwitz to jego obecność jest najwłaściwsza i konieczna. Wymaga tego godność pamięci narodowej oraz realistyczny, całkowicie pragmatyczny, wzgląd na dobro polskiej i europejskiej polityki wobec przyszłości.

Katyń, Charków i Miednoje są symbolami tej samej ludobójczej akcji, którą na terenie okupacji niemieckiej symbolizują Auschwitz, Akcja A-B, Palmiry czy Piaśnica. Władze państwa sowieckiego w porozumieniu z władzami państwa niemieckiego opracowały, uzgodniły i zrealizowały plan wymordowania polskiej elity narodowej w celu ostatecznego zniszczenia polskości i przekształcenia polskich mas społecznych w pozbawionych poczucia narodowego niewolników eksploatowanych przez oba totalitaryzmy.

Jako symbole aktów ludobójczego antypolonizmu Katyń i Auschwitz nie należą tylko do rodzin osób tam pomordowanych. Stanowią niezbywalną istotę polskiej pamięci narodowej i straż przy ich historycznym znaczeniu należy do podstawowych obowiązków państwa polskiego, każdych władz Rzeczypospolitej. Tak jak istota pojednania izraelsko-niemieckiego polega na uznaniu przez Niemcy winy za ludobójstwo na Żydach, tak samo znakiem uczciwej woli naprawy stosunków z Polską jest zdolność Rosji do uznania winy za ludobójstwo na Polakach. Omijanie tej kwestii lub sprowadzenie ludobójstwa do poziomu „błędów i wypaczeń" stanowi dowód, że Rosja nadal, jak w roku 1792, jak w 1920, jak w 1939 i 1944, dąży do upokorzenia i zniewolenia Polski i Polaków.