„Zaraz po finalnej aneksji Czech w marcu 1939 roku na bazie niemieckiej mniejszości III Rzesza przystąpiła do tworzenia analogicznej jak uprzednio w Czechosłowacji zbrojno-dywersyjnej organizacji V Kolumny, na obszarze Polski.
W Polsce mniejszość niemiecka licząca 800 tyś (w 1939r ) miała zagwarantowane prawa do: nauki i urzędowego stosowania języka, zachowania tożsamości i działalności społeczno-politycznej. Dysponowała ona 754 publicznymi i prywatnymi szkołami podstawowymi w których uczyło się 68.000 uczniów, 36 szkołami średnimi dla 10.000 uczniów, wydawała własną prasę, w tym dwa lokalne dzienniki wydawane za pieniądze państwa niemieckiego.
Cały okres międzywojnia od 1919 do 1939 r mniejszość niemiecką w Polsce zorganizowaną w tzw. organizacje pozarządowe państwo niemieckie wspierało dotacjami, kredytami, instruktorami, szkoleniami dywersyjnymi drukowaną propagandą .by nie dopuścić do emigracji Niemców do Niemiec i mieć zaplecze personalno kadrowe na ziemiach polskich. Zaplecze służace do czego , okazało się już od września 1939 r. Owa mniejszość niemiecka w całości popierała politykę nowych nazistowskich władz Rzeszy już od 1933 r.
powyższy cytat, to jedynie fragment rozdziału gotowego do wydania autorskiego opracowania pt. „W niewoli sitw etnicznych 1939-2015”,Rozdz. 2. „Rola mniejszości niemieckiej w eksterminacji Narodu Polskiego 1939-1944”
Komentarze
Analogiczna rola mniejszości niemieckiej 1939 w obecnej Polsce
12 Września, 2023 - 19:10
„Zaraz po finalnej aneksji Czech w marcu 1939 roku na bazie niemieckiej mniejszości III Rzesza przystąpiła do tworzenia analogicznej jak uprzednio w Czechosłowacji zbrojno-dywersyjnej organizacji V Kolumny, na obszarze Polski.
W Polsce mniejszość niemiecka licząca 800 tyś (w 1939r ) miała zagwarantowane prawa do: nauki i urzędowego stosowania języka, zachowania tożsamości i działalności społeczno-politycznej. Dysponowała ona 754 publicznymi i prywatnymi szkołami podstawowymi w których uczyło się 68.000 uczniów, 36 szkołami średnimi dla 10.000 uczniów, wydawała własną prasę, w tym dwa lokalne dzienniki wydawane za pieniądze państwa niemieckiego.
Cały okres międzywojnia od 1919 do 1939 r mniejszość niemiecką w Polsce zorganizowaną w tzw. organizacje pozarządowe państwo niemieckie wspierało dotacjami, kredytami, instruktorami, szkoleniami dywersyjnymi drukowaną propagandą .by nie dopuścić do emigracji Niemców do Niemiec i mieć zaplecze personalno kadrowe na ziemiach polskich. Zaplecze służace do czego , okazało się już od września 1939 r. Owa mniejszość niemiecka w całości popierała politykę nowych nazistowskich władz Rzeszy już od 1933 r.
Do Berlina trafiały donosy mniejszości niemieckiej o „Polakach wrogo ustosunkowanych do niemczyzny”. Ich nazwiska umieszczono na listach proskrypcyjnych Sonderfahndungsbuch Polen, Listy ta przygotowane zostały na przez kontrwywiad służby bezpieczeństwa SS tzw. Sicherheitsdienst w Berlinie we współpracy z niemiecką mniejszością zamieszkałą na terenie Polski i wydrukowane w formie książki w lipcu 1939 przez centralę policji bezpieczeństwa i SD jako Sonderfahndungsbuch Polen – „Specjalna księga Polaków ściganych listem gończym” . Zawierała ona w porządku alfabetycznym nazwiska działaczy politycznych, przedstawicieli świata kultury, szlachty polskiej, wybitnych ludzi nauki i sztuki, księży, uczestników polskich powstań niepodległościowych jak powstania wielkopolskiego i powstań śląskich z lat 1918–1921, aktywistów plebiscytowych na Mazurach, Warmii i Górnym Śląsku, członków Polskiego Związku Zachodniego, Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech i Związku Polaków w Niemczech. Według list odbywały się później aresztowania oraz likwidacja polskiej inteligencji w ramach Intelligenzaktion i operacji Tannenberg. Szacuje się, że 90% Polaków, którzy się na niej znaleźli zostało zamordowanych lub trafiło na ich podstawie do obozów koncentracyjnych już w pierwszych roku okupacji niemieckiej.”
powyższy cytat, to jedynie fragment rozdziału gotowego do wydania autorskiego opracowania pt. „W niewoli sitw etnicznych 1939-2015”, Rozdz. 2. „Rola mniejszości niemieckiej w eksterminacji Narodu Polskiego 1939-1944”
E.Kościesza