Nie bójmy się pierwotnej symboliki Smoleńska! cz. 1

Biskup Zawitkowski we wspaniałej homilii w rocznicę tragedii Smoleńskiej przypomniał pierwotną symbolikę tego wydarzenia. Wychodząc od rozmowy załamanych uczniów z Jezusem w drodze do Emaus poprzez naszych polskich poetów doprowadził nas do tego, o czym wszyscy przeżywający żałobę 3 lata temu (o tych, co otwierali szampana i o tych po których to spłynęło nie piszę) myśleliśmy w tamtych chwilach. [quote]"Myśmy ich zabili.Zabiliśmy ich słowami, kłamstwem, chamstwem, słowami, szyderstwem. Zaklejaliście sobie usta krzyżem i tak fałszywie płakaliście."[/quote] Wiem, ktoś może się oburzać, że to nie on szydził z Prezydenta, nie on wydzierał Mu samolot, nie on nazywał Go "chamem"... więc on nikogo nie zabił. Racja. Ale nie w tym rzecz. Nie chodzi mi o to, aby tutaj organizować kolejną akcję samobiczowania i brania na siebie zbrodni innych typu "cała Polska przeprasza za Jedwabne". Nic z tych rzeczy! Musimy powrócić do pierwotnej symboliki tego wydarzenia. Do tego, co wtedy w dniach żałoby nas łączyło bez względu na różnice w poglądach. Musimy wrócić do tego, co zostało brutalnie rozbite najpierw przez wyreżyserowaną awanturę o pogrzeb na Wawelu, później przez sprowokowane zajścia pod krzyżem, następnie przez awanturę o pomnik, aż do dnia dzisiejszego - karczemnych sporów o przyczyny katastrofy, w których eksperci z naukowcami przerzucają się epitetami, ku uciesze gawiedzi i rozpaczy tych, co chcieliby poznać prawdę. Czy w tamtych chwilach jakikolwiek człowiek dobrej woli - bez względu na orientacje polityczną i wcześniejszy stosunek do Prezydenta mógł przejść nad tym tematem bez cienia refleksji? Czyż mogla się nie pojawić choćby jedna z takich myśli jak:"to dla nas znak", "to koniec tej pogardy i nienawiści", "coś musi się w tym życiu politycznym zmienić"? O tych, co otwierali szampany lub kombinowali jak na tym nie stracić nie piszę! Nie piszę także o tych, co nie mogli się doczekać końca żałoby, aby znów mogli pluć jadem na forach, ani o tych, co z tym na koniec żałoby nie czekali. Piszę o ludziach dobrej woli, o ich przeżyciach, uczuciach, myślach... Dlaczego te myśli tak szybko odeszły w zapomnienie? Nie wolno nam o tym zapomnieć! Jesteśmy to winni tym, którzy odeszli! Ale i tym, których przyszłość zależy od nas! Na początek wsłuchajmy się jeszcze raz w słowa biskupa Zawitkowskiego.