Chromy równa krok?

Niepełnosprawność zyskała sobie dziś pełne prawa obywatelskie. I dobrze się stało. Sam jestem niepełnosprawny, Ale do głowy by mi nie przyszło, by rytm życia – jeśli razi dziś słowo normalność – niech będzie zdrowego ogółu dostosowywać do standardów niepełnosprawności. By narzucać ogółowi styl życia ludzi niepełnosprawnych. Co więcej, by w tym duchu kształtować prawo, a w konsekwencji cały system penalny mający zapewnić mniejszości dominację nad ogółem. Wysiłki w tym kierunku trzeba uznać za aberrację, zatem sprzeczne zarówno z ratio, rzekomo uznanym za suprema lex przez tzw. ludzi postępowych, oraz z etyką sprzeciwiającą się każdej krzywdzie wyrządzonej człowiekowi. Ludziom innych opcji seksualnych i osobowościowych nie wyrządza się krzywdy traktując ich jako równoprawnych członków rodzaju ludzkiego. Co innego, kiedy pragnie się im zapewnić dominację. A tak dzieje się dzisiaj i to jest bezprawie narzucane każdemu, dla którego normą jest natura, w tym przypadku określająca stan i funkcjonowanie człowieka odpowiadające wymogom rozwoju, a nie stagnacji lub cofania się.

Otóż ostatnio Rada Praw Człowieka ONZ ogłosiła raport na temat orientacji seksualnej i tożsamości płciowej, który poparli delegaci 47 państw członkowskich, na 193

państwa mające członkostwo w ONZ. Warto przypomnieć treść owego raportu.

1. Raport ma na celu stworzenie „nowej przestrzeni normatywnej”, w której rządy narzucają akceptowalne standardy LGBT w ramach praktyk religijnych.

2. Raport wzywa rządy do zastraszania i karania liderów religijnych i organizacji, które nie podporządkowują się ideologii LGBT.

3. Często religia jest wykorzystywana jako pretekst do przemocy wobec społeczności LGBT. Tutaj w sposób szczególny wyróżniono naszą religię chrześcijańską!

4. Państwa członkowskie ONZ powinny wykorzystywać sprzyjających liderów religijnych i instytucje w celu promowania LGBT oraz ideologii Gender.

5. Raport sugeruje, że duchowni mogą być zmuszani do błogosławienia małżeństw homoseksualnych kosztem utraty uprawnień do przewodniczenia prawnie uznanym ceremoniom małżeńskim.

6. Religia często przedstawia różne koncepcje rodziny, które „wykluczają” osoby LGBT.

religia odwołuje się do Istoty różnej od człowieka, normującej jego życie przy pomocy prawd i reguł postępowania przyjętych przez człowieka aktem wiary. Dla wierzącego stanowi to zatem autorytet najwyższy nie podlegający żadnym korektom z zewnątrz. Jedynie wykrocznie przeciwko normie prawa stanowionego daje podstawę do dyscyplinowania winowajcy i takie prawo, jak wynika z raportu, planuje ONZ. Nie jest ważne, czy zyska ono większość, bo sama myśl taka jest suma iniuria, bowiem nie ma nic gorszego, niż zmuszanie człowieka, a co dopiero instytucję religijne, do działania sprzecznego z sumieniem i wyznawanymi zasadami.

O tych sprawach w przestrzeni publicznej niewiele się mówi, za to zderzamy się często z działaniem dotkliwie raniącym człowieka w sprawach najwyższej dla niego wagi. Tak dzieje się w przypadku ścigania z tytułu prawa osób występujących w obronie życia, kwestionujących publicznie nadużycia z tytułu propagowania ruchu LGBT, czy sytuowanie tzw. gender w pozycji niejako dogmatu, gdyż inaczej tej teorii przyjmować nie można, jako że nie ma żadnych przesłanek mogących stanowić jej uzasadnienie.

Tak więc w świecie, gdzie krzykliwie ogłasza się prawa człowieka jako suprema lex, w istocie przyznaje się te prawa jedyne tym, którzy gotowi są akceptować takie zasady, jakie proponuje cytowany tu raport ONZ. Porzućmy dywagacje właściwe dzisiejszym intelektualistom, a ograniczmy się do zdrowego rozsądku, jakiego nie brakuje człowiekowi nie skażonemu sofizmatami. I brońmy się przed tymi dobrodziejstwami, jakie oferuje dziś lewacko-libertyńska zmowa zła. Na szczęście społeczeństwa dziś coraz bardziej czują jej toksyczność i zaczynają się przed nią bronić. Jedynie właściwy wybór przedstawicielstwa daje temu szansę i o tym nie wolno zapominać.