Trio z obrzydliwych sfer: Kukiz, Ślonzoki i PSL

Może niektórzy jeszcze pamiętają wedlowską bombonierkę „Rarytas”? Były to ręcznie dekorowane czekoladki, w eleganckim pudełku, z małym okienkiem, przez które można było zajrzeć do środka. Popyt na ten produkt był tak wielki, że ile by „E.Wedel” tej bomboniery nie zrobił, sprzedawała się ona – mimo stosunkowo wysokiej ceny - na pniu. Dziś nie ma nawet śladu po tym produkcie. Dlaczego? Ponieważ dział marketingu „Wedla” wymyślił sobie, że zmieni opakowanie na bardziej nowoczesne – jasne, z ludowymi motywami kwiatowymi i bez okienka. Dział sprzedaży protestował, ale dyrekcja uznała, że marketing nie może się mylić i … bombonierka natychmiast przestała się sprzedawać, a w trzy miesiące potem zaprzestano jej produkcji. Dziś pamięć o niej zaginęła niemal zupełnie.

Przypomniała mi się historia tej bomboniery, kiedy dziś rano jechałem przez miasto i patrzyłem na młode, uśmiechnięte twarze kandydatów z PSL do Sejmu, spoglądające na mnie z zieleniejących banerów. Piszę „zieleniejących” nie dlatego, że pokrywał je mech, ale z uwagi na powszechnie stosowane przez tę partię zielone aplikacje, które mają uczynić ją rozpoznawalną pośród innych ugrupowań. Pomyślałem sobie wtedy – kiedyś wedlowski handlowiec - jak bardzo etykieta -=086431 opakowanie może zwodzić patrzących.

A gdyby tak zrobić w zieleniejącym banerze małe okienko? Można by się przyjrzeć tej partii dokładniej.

Dzisiejsza PSL wywodzi się w linii prostej z istniejącego od 1949 Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego – partii satelickiej dla komunistycznej PZPR. (Zresztą sama ZSL też była prokomunistyczna, bo utworzona została w głównej mierze z komunizującej, lubelskiej gałęzi Stronnictwa Ludowego.) Przez cały okres Polski Ludowej mówiło się o niej, że jest jak arbuz – z wierzchu wprawdzie zielona, ale cały środek jest słusznej (dziś używa się słowa „poprawnej”) barwy.

ZSL współrządziła wraz z PZPR Polską Ludową, przez 40 lat. Ponieważ jednak w świadomości ludzi nie miała za pazurami tyle co „przewodnia siła narodu”, dlatego w sierpniu 1989, ku powszechnemu zaskoczeniu, zrobiła nagłą woltę, zmieniła partnera i przeszła do opozycji. Wówczas to Wałęsa zawarł z Malinowskim z ZSL i Jóźwiakiem z SD koalicję, dzięki której mógł zostać wyłoniony rząd Mazowieckiego.

Działacze ZSL, mimo nowego, przyfastrygowanego nimbu partii niekomunistycznej, nie czuli się widocznie jednak zbyt komfortowo ze starą nazwą, bo już w trzy miesiące później zapadła decyzja aby „sztandar wyprowadzić” i nazwać się PSL „Odrodzenie”. A już w sześć miesięcy później dokonali nowej zmiany wizerunkowej przyszywając sobie przedwojenną nazwę: PSL. Mimo fuzji z małymi ugrupowaniami ludowymi, w nowej PSL byli jednak w większości ci sami ludzie, którzy działali w królującej za komuny ZSL.

Członkowie ugrupowania ZSL współrządzili Polską od 1949 roku, do grudnia 1991. Potem mieli krótką przerwę w rządzeniu, aż do haniebnego przewrotu dokonanego przez „nocną zmianę” w czerwcu 1992, kiedy to na wniosek Waldemara Pawlaka (od 1985 działacza ZSL, tego samego który nazwany zostanie – artykuł Wikły i Pyzy - „człowiekiem Moskwy w Warszawie”) konfidenci policzyli swoje głosy i obalili gabinet Jana Olszewskiego, a sam Pawlak został desygnowany przez Wałęsę do utworzenia nowego rządu.

W sumie, do dzisiaj, ZSL/PSL rządziła Polską przez 60 z 70 ostatnich lat. Najpierw z PZPR (40 lat), potem przez dwa lata z Bolkową „Solidarnością” ; dwukrotnie po cztery lata z SLD (starymi towarzyszami broni) i z PO 8 lat. W sumie ludzie z ZSL/PSL nie byli przy władzy, od momentu utworzenia tej partii, tylko przez 10 lat. W tym ostatnie 4.

Gdyby się tak przypatrzeć tendencjom do zawierania koalicji przez dzisiejszą PSL, to jasno widać z tego co napisałem, że dużo bliżej jest im do lewej niż do prawej strony, mimo deklarowanego tradycyjnego systemu wartości.

Dlatego tym bardziej zaskoczyła mnie ich kolejna transformacja pod nazwą „Koalicja Polska”, skład której stanowi dziwna kompozycja: PSL, kukizowcy i „Ślonzoki razem”.

Kukiz'15 to ugrupowanie – jak sami o sobie mówią - antysystemowe i narodowe, ostatnie z nich zaś – jak nazwał je Bogdan Pęk - to „najbardziej antypolska grupa działająca na Śląsku”, którą - jak oświadczył jej lider - „z Polską łączy jedynie pamięć o wojnach z Polakami”.

O dziwo, wszystko to jakoś jednak się nie gryzie i mieści się na jednej zzieleniałej liście PSL-u!

O czym wszystko to świadczy? O elastyczności i pragmatyzmie kierownictwa partii PSL, czy – mówiąc słowami Pęka – o „prostytucji politycznej”?

Jak zwał tak zwał. Każdą rzecz można nazwać i dobrze i źle. Przykładem niech tu będą choćby „siostry miłosierdzia”, w które to określenie Leonard Cohen ubierał kobiety lekkich obyczajów.

Mnie jednak przypominają się w tym momencie słowa marszałka Piłsudskiego, o tym jaki powinien być patriotyczny obowiązek i program kogoś, kto chce wolnej i suwerennej Polski – „bić kurwy i złodziei”.

I sądzę, że mówiąc to nie myślał o tych indywiduach, które zapełniały zaułki i meliny II RP. Bo komu jak komu, ale Marszałkowi naprawdę przyświecała myśl, że nie ma sprawy ważniejszej niż Polska.

Jeśli zaś o PSL chodzi, to mam nadzieję, że ta zmiana etykiety, jaką sobie zafundowali tworząc „Koalicję Polską” - podobnie jak wedlowskiej bombonierce „Rarytas”- nie wyjdzie im na dobre. Tym bardziej, że przecież nie tylko o etykietę tu chodzi.