CHOROBA POLSKA

niech więc nam diagnozy... nie stawiają tchórze... bo kto sieje kłamstwo... jutro zbierze burzę…

CHOROBA POLSKA

to nie ksenofobia

nie polska choroba

bo uczymy się życia

od wieków na grobach

nasza droga krwawa

batogiem pisana

biały anioł śmierci

w sybirskich kurhanach

jeszcze w brzozach płacze

w krzywych pniach bieleje

grażdanką pisane

nasze krwawe dzieje

ciągle dym nas trwoży

i lęk nas uwiera

w naszych snach zza drutów

przeniesionych w „teraz”

bo jeszcze na plecach

blizny nam sinieją

i złamane krzyże

cieniami się chwieją

i ów pocałunek

co światu ogłaszał

że ten znak czułości

to miłość Judasza

co nad polskim ciałem

zdradliwie się bratał

gdy podnosił sztylet

czułym gestem kata

co powrozem Wisły

ręce świętym łamał

i w imię Ojczyzny

pogardliwie kłamał

bo dziś nasza wiara

co do celu zbliża

szeroko rozpięta

na ramionach krzyża

niech więc nam diagnozy

nie stawiają tchórze

bo kto sieje kłamstwo

jutro zbierze burzę…