Pamięci Górników z „Wujka”
Polscy Górnicy to naród twardy...
Przyszło im ginąć w czasach pogardy.
W czas próby wyszli odważni, hardzi;
Czy mogli myśleć o krwawej łaźni?
Trzeba za Polskę młodo umierać;
Władza kazała do swoich strzelać.
TAK dla godności! TAK dla wolności!
NIE dla zaprzaństwa! NIE dla podłości!
Na swojej ziemi, w swojej kopalni,
przyszli ich zgubić najmici marni.
Cel – pal – w rodaków! Czy drżały ręce?
Cel – pal – w rodaków! Najlepiej w serce!
Bo nawet tacy, co ocaleli
na zawsze ranę już w sercach mieli.
Polsko, przeszłości nie chroń upiorów!
Włos z głowy nie spadł „ludziom honoru”.
Tych co zginęli kości zbielały...
Sprawiedliwości nie doczekały.
Dzieci Górników dawno dorosły,
W życie jak posag krzywdę poniosły.
Nie można zbrodni ubrać wciąż w słowa.
Co w tym przeszkadza? Jakaś umowa?
Bo jak inaczej to wytłumaczyć;
Bezsilność sądów, cynizm współbraci?
Polsko, przeszłości nie chroń upiorów...
Cecylia Pasławska, Gliwice, 7 XII 2011
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 1533 odsłony
