"Wstańcie, chodźmy! Nie lękajcie się....."

Od kilku dni zbieram się do tekstu o Janie Pawle II. I mam kłopot!
Wszystko co mogę wyklikać jest takie proste, banalne!
Cóż!
Zacznę od...
"Pan kiedyś stanął nad brzegiem,
Szukał ludzi
gotowych pójść za Nim
By łowić serca
Słów Bożych prawdą.
...."

Ten, który jutro zostanie ogłoszony błogosławionym był zawsze ze swoim ludem!
Od 1 listopada 1946, gdy ks kardynał książe Adam Stefan Sapieha wyświęcił Go na kapłana w kaplicy w domu arcybiskupów krakowskich, choć zwykłym obrzędowym miejscem jest katedra.
Do końca swoich ziemskich dni.
Potem jako następca św. Piotra został, odpowiedzialnym pasterzem za cały świat!
I cały niemal świta nie tylko go znał, lecz także poznał osobiście!
"Biskup ma obowiązek działać nie tylko słowem, posługą liturgiczną, ale także ofiarą i cierpieniem".
I te słowa kardynała Stefana Wyszyńskiego wypowiedziane na Jasnej Górze 11 maja 1946r. były dla bpa krakowskiego, a potem papieża Jana Pawła II nie tylko wskazówką.
"Brak męstwa jest dla biskupa początkiem klęski. Czy jeszcze może być apostołem? Przecież istotne dla apostoła jest świadectwo Prawdzie! A to zawsze wymaga męstwa."/ Zapiski więzienne 1982, s.251/
I o tym m.in. nauczał, gdy mówił do polskiej młodzieży 12 czerwca 1987r. na Westerplatte.
" Nigdy samo więcej mieć nie może zwyciężyć. Bo wtedy człowiek może przegrać rzecz najcenniejszą: swoje człowieczeństwo, swoje sumienie, swoją godność.
...Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali.
...Każdy z was znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte.
...Nie można zdezerterować."
Zawsze swym życiem dawał pierwszeństwo wierze.
Wiara bez leku.
Fortes in fide.

" Na glebę naszej wolności upada miecz.
Na glebę naszej wolności upada krew.
Który ciężar przeważy?

Kończy się pierwszy wiek.
Zaczyna się drugi wiek.
Bierzemy w swoje ręce ZARYS nieuchronnego czasu."
Tak brzmią słowa poematu kardynała K. Wojtyły poświęconego
męczennikowi, biskupowi krakowskiemu św. Stanisławowi.

"Wstańcie, chodźmy!'

pzdr