polska racja stabu

SMOLEŃSK JAK GARŚĆ POPIOŁU

NA WIETRZE HISTORII…

Smoleńsk ten znak haniebny klęski i bezsiły

To kolejne ogniwo trwającej niewoli

Ta droga od zaborów co wiodła przez Katyń

Ta rana nie zgojona która wciąż nas boli!

A kruki oraz wrony nas już rozdziobały

Przekleństwo egoizmu pycha oraz zdrada

Jak krwawa sterta złomu na pobojowisku

Ten wrak samolotu o  klęsce opowiada

Szarpiemy się nad Prawdą...

Koło historii się obraca...

Pamięć uwiera… ból powraca...

Tej zimy wielkie stada wron...

Nadają śpiewom czarny ton...

Od wschodu z wiatrem zapach krwi...

Trzeba pilnować  naszych drzwi...

Znów nasze wnuki się dowiedzą...

Że o historii nic nie wiedzą...

Że pod liszajem białych pól...

Zdrajcy ukryli celność kul...

Nadejdzie znowu hańby pora...

Gdy umrze wolność wstanie zmora...

I aż po...

Siostry ! i Bracia ! znów nadciąga burza !

I chcą nas zrobić krwawym poligonem

Wrogowie znowu grają polską kartą

I coraz groźniej ponad naszym domem

Czas pokazuje dzisiaj gorzką prawdę

Obojętności obłudy i  miary

Detronizacji prawdy i miłości

I zdrady Bożych przykazań i wiary

I w nas historia gorzkiej świadomości

Trwogi i piekła nienawiści wrogów

Złamanych krzyży zdeptanych przykazań

I...