marsz prezydencki

Zapewne nic się spektakularnego nie wydarzy ani drugiego, ani trzeciego maja, jednak dość niepokojące sygnały z Krakowa dają mi mandat do zrobienia tego, co i tak wszak lubię – snucia teorii spiskowej. Nie zdziwiłbym się, gdyby pan Jerzy Miller otrzymał kolejne w swym życiu odpowiedzialne zadanie.

Wybierałem się na Marsz Niepodległości. Nic z tego – mój kręgosłup nie wyraził zgody, posadził w fotelu przed telewizorem i zmusił do oglądania marszu prezydenckiego, zaopatrując w kij od szczotki bym mógł wstawać podczas co bardziej podniosłych momentów.

Wczoraj myślałem, że głupio tak opowiadać o tym, co wszyscy w telewizji widzieli, a potem się okazało, że ja nawet patrzeć porządnie nie umiem...