Sądowa pułapka na obywatela

Protesty w obronie „wolnych sądów” stały się elementem krajobrazu oPOzycyjnego. Ba, w obronie rzekomo deptanej niezawisłości sędziowskiej i walki z „upolitycznieniem” KRS-u, na czele którego stoi zresztą wieloletnia członkini IUSTITII, walki z sądem dyscyplinarnym mającym rzekomo łamać niepokornych etc. przystąpiła nawet Unia Europejska.

Przypomnijmy więc sobie, jak to drzewiej bywało…

1.

21 października 2014 roku sędzia Sądu Okręgowego w Gliwicach, mgr Katarzyna Banko, ogłosiła wyrok w sprawie o sygnaturze I C 194/13.

Już 24 października radca prawny reprezentujący stronę pozwaną wysłał wniosek o sporządzenie na piśmie wyroku wraz z uzasadnieniem.

14 dniowy termin na wniesienie apelacji biegnie bowiem od dnia otrzymania tego dokumentu.
Gdyby jednak radca prawny zaniechał powyższego, apelację mógłby wnieść w nieprzekraczalnym terminie 21 dni od daty ogłoszenia wyroku, czyli do dnia 12 listopada 2014 roku.

Tak było wówczas. Dzisiaj, po kolejnej nowelizacji kpc, aby móc zaskarżyć dowolne orzeczenie trzeba wystąpić o uzasadnienie.

2.

28 października 2014 roku (do złożenia apelacji pozostało 15 dni) urzędniczka Sądu Okręgowego w Gliwicach niejaka Paulina Bednarczyk stwierdza, że wysłana przez radcę prawnego Michała Stempina koperta jest pusta.

Jednak mimo to pusta koperta trafiła do akt sprawy I C 194/13.

Jak wynika z pieczęci, w jaką zaopatrzony jest ten dokument, „już” 6 listopada (a wiec po 9 dniach!) przedłożono dokument asystentowi sędziego.

Do upływu terminu na wniesienie apelacji pozostało tylko… 6 dni.

3.

Dokument ostatni.

14 listopada 2014 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach formułuje pismo do radcy prawnego Michała Stempina informując go, że wysłał pustą kopertę.

W chwili formułowania pisma upłynął termin na wniesienie apelacji bez żądania uzasadnienia wyroku.

Kiedy radca prawny odebrał korespondencję było jeszcze bardziej „po ptokach”.
Termin na wniesienie apelacji bez żądania uzasadnienia minął 5 dni wcześniej!

4.

W wyroku z dnia 28 lutego 2012 roku (K5/11) Trybunał Konstytucyjny (wtedy Trybunał Rzeplińskiego, a nie Przyłębskiej jak teraz) słusznie zauważył:

Ochrona zaufania obywatela wobec państwa nakazuje unikania sytuacji, w których obywatel znajdowałby się w swoistej „pułapce prawnej”.

Tymczasem Sąd Okręgowy w Gliwicach poprzez przewlekłość własnego postępowania doprowadził do utracenia przez stronę możliwości wniesienia apelacji.

Od momentu zauważenia rzekomego braku (pusta koperta) do momentu sformułowania przez Sąd informacji o powyższym upłynęło 17 dni!

Przy czym sędzia (asystent) był powiadomiony po 9 dniach od stwierdzenia faktu, natomiast decyzja o powiadomieniu radcy prawnego o oczywistej pomyłce zabrała kolejne 8 dni!

Trzeba zważyć, że istniejące środki łączności w drugiej dekadzie trzeciego tysiąclecia nawet w Polsce pozwalały na powiadomienie drogą telefoniczną bądź mailową.

Sąd jednak wybrał pocztę, przy czym uczynił to tak, aby być pewnym, że wyrok uprawomocni się, nim informacja o „pustej kopercie” opuści budynek sądu.

Niestety, jest to jedyny wniosek, jaki można wysnuć w oparciu o daty sporządzania sądowych pism.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że ochrona zaufania obywatela wobec państwa nakazuje unikania sytuacji, w których obywatel znajdowałby się w swoistej „pułapce prawnej” co obejmuje także przepisy proceduralne.

Praktyka sądowa natomiast dowodzi, że nasze trybunały często czyhają na tego rodzaju pułapki po to tylko, by je bezwzględnie wykorzystywać przeciw obywatelom.

A czasem same je wywołują, co rodzi podejrzenia o istnienie jakiegoś czynnika X, zdecydowanie pozamerytorycznego.

26.04 2023

Ps. Jeśli ktoś myśli, że w takiej sytuacji bez problemu powinno dojść do przywrócenia terminu na wniesienie pisma procesowego jest w tzw. mylnym błędzie, jak mawia nasz noblysta. Sąd oddalił złożony wniosek.

fot. galeria SO w Gliwicach